Entrée du village Elliniko (Lozetsi) – Monastère de Tsouka

Situation géographique

Municipalité de Nord Tzoumerka, Epire, Grèce
Départ du circuit : entrée du village d’Elliniko (39°32'47.0"N 20°56'13.2"E).
Arrivée du circuit : Monastère de Tsouka à une altitude de 930m (39°33'19.8"N 20°58'18.5"E).

Durée totale du circuit : 56 minutes sur une distance de 4 km.

État du circuit

Bon état du terrain à toutes les saisons.

Durée du circuit

56 minutes.

Introduction / description

Le circuit débute à l’entrée du village d’Elliniko au carrefour avec la route Arta-Ioannina. Après 16 minutes de marche (et une distance de 1,4km), nous arrivons à l’école primaire publique du village, qui abrite le musée d’Art contemporain « Théodore Papagiannis » dans les salles aménagées du premier étage et du rez-de-chaussée. De là on peut rejoindre en 8 minutes (600m de distance) l’église de la Dormition de la Mère de Dieu (39°32'56.0"N 20°57'27.9"E), classée monument historique (Décret ΥΠΠΕ/Φ33/25246/533/17-5-1985 – J.O. 348/Β/31-5-1985). Poursuivre sur 2 km (32 mn) avant d’atteindre le monastère de Tsouka, qui possède des cellules et une église construite sur le plan dit de la « croix inscrite ». La chapelle possède des peintures murales datant de 1779. Le monastère est classé monument historique (Décret ΥΠΠΕ/Φ33/26243/536/17-5-1985 – O.J. 348/Β/31-5-1985). Le circuit permet de découvrir plusieurs sculptures en plein air de l’artiste Théodore Papagiannis, installées lors de deux ateliers d’été qui ont eu lieu à Elliniko en 2011 et 2013.

Critère de selection et appréciation qualitative

- Valeur historique importante avec la présence de deux monuments post byzantins,
- Valeur culturelle et éducative avec le musée d’Art contemporain « Théodore Papagiannis »,
- Grande valeur esthétique, la beauté naturelle du paysage faisant écho aux sculptures en plein air tout au long de la randonnée.

Type de circuit

Randonnée sur route goudronnée.

Morphologie du terrain : Le village se trouve à 740m d’altitude dans une zone de moyenne montagne. Le circuit depuis l’entrée du village d’Elliniko jusqu’au musée est en pente douce, puis monte tranquillement jusqu’au monastère de la Dormition de la Mère de Dieu.
Appréciation esthétique : beauté physique naturelle avec une vue magnifique sur le Tzoumerka et la rivière Arachtos.
Végétation et espèces : prairies, chênes des garrigues, noyers et vignes.

Détails historiques

Le village d’Elliniko (autrefois dénommé Lozétsi) se situe dans la région de Kastanochoria, avec les villages de Aétorachi, Lazaina, Kalentzi, Koririani, Pigadia, Plaisia Fortosi, Kostitsi, Nistora et Patéro. Elliniko se trouve dans une région géographique délimitée à l’est par la rivière Arachtos, à l’ouest par la ligne de crête de Aétorachi (1137m) et le mont Ksirovouni (1607m) au sud. Les activités de la population étaient essentiellement tournées vers l’élevage et l’agriculture. La région fournissait en bois et en charbon la ville de Ioannina.

Pour plus d’information sur le village, ce site propose plusieurs liens.

Carte du circuit

Είσοδος Ελληνικού (Λοζέτσι) – Μονή Τσούκας

Γεωγραφική κατάσταση

Δήμος Βορείων Τζουμέρκων, Ήπειρος, Ελλάδα
Έναρξη διαδρομής: Είσοδος Ελληνικού (39°32'47.0"N 20°56'13.2"E).
Τερματισμός διαδρομής: Μονή Τσούκας και σε υψόμετρο 930 μέτρων (39°33'19.8"N 20°58'18.5"E).
Συνολική απόσταση διαδρομής 56 λεπτά και απόσταση 4,0 χιλιόμετρα.

Κατάσταση διαδρομής

Καλή κατάσταση οδοστρώματος σε όλη τη διάρκεια του έτους.

Διάρκεια της διαδρομή

56 λεπτά.

Εισαγωγή / περιγραφή

Η έναρξη της διαδρομής τοποθετείται στην είσοδο του Ελληνικού και στη διασταύρωση με την επαρχιακή οδό Άρτας-Ιωαννίνων, Βόρεια Τζουμέρκα. Στα 16 λεπτά πεζοπορίας και σε απόσταση 1,4 χιλιομέτρων φτάνουμε στο Δημοτικό Σχολείο του Ελληνικού. Εδώ φιλοξενείται, σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες του σχολείου, στον πρώτο όροφο και στο χώρο της ισόγειας εισόδου, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης “Θεόδωρος Παπαγιάννης”. Από το Μουσείο, και σε απόσταση 600 μ. μπορούμε να περπατήσουμε για 8 λεπτά και να επισκεφτούμε την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου (39°32'56.0"N 20°57'27.9"E), ναού τοιχογραφημένου στα 1662 και χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείοθ (ΥΑ ΥΠΠΕ/Φ33/25246/533/17-5-1985 - ΦΕΚ 348/Β/31-5-1985). Συνεχίζουμε για 33 λεπτά (2 χιλιόμετρα) προκειμένου να φτάσουμε στη μονή Τσούκας, μοναστηριακό συγκρότημα με κελιά και καθολικό στον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με πλάγιους χορούς (αθωνίτικου τύπου). Ο ναός φέρει τοιχογράφηση του έτους 1779. [Χαρακτηρισμός μονής Τσούκας ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου: ΥΑ ΥΠΠΕ/Φ33/26243/536/17-5-1985 - ΦΕΚ 348/Β/31-5-1985]. Στη διαδρομή, από την είσοδο του Ελληνικού μέχρι και τη μονή Τσούκας, συναντούμε υπαίθρια γλυπτά τα οποία τοποθετήθηκαν από το γλύπτη Θεόδωρο Παπαγιάννη, στη διάρκεια δύο θερινών συμποσίων γλυπτικής που έλαβαν χώρα στο Ελληνικό το 2011 και το 2013 αντίστοιχα.

Κριτήρια επιλογής και ποιοτική αποτίμηση

- Σημαντική ιστορική αξία με την παρουσία δύο σημαντικών μεταβυζαντινών μνημείων του ελλαδικού χώρου,
- Πολιτισμική και εκπαιδευτική αξία με τη λειτουργία του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης “Θεόδωρος Παπαγιάννης”,
- Υψηλή αισθητική αξία, καθώς η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος είναι σε αλληλόδραση με τα υπαίθρια γλυπτά κατά μήκος της διαδρομής από την είσοδο του Ελληνικού μέχρι τη μονή Τσούκας.

Τυπολογία διαδρομής

Πεζοπορική διαδρομή σε άσφαλτο.

Μορφολογία του εδάφους: Ο οικισμός βρίσκεται σε 740 μ. υψόμετρο και ανήκει σε ημιορεινή ζώνη. Η διαδρομή από την είσοδο του Ελληνικού μέχρι και το Μουσείο έχει ήπια κατάβαση και από κει μέχρι τη μονή Κοίμησης της Θεοτόκου, ο πεζοπόρος ακολουθεί μια σταδιακή ήπια ανάβαση.
Αισθητική αξία: Φυσική ομορφιά με θέα προς τα Τζουμέρκα και τον ποταμό Άραχθο.
Βλάστηση και είδη: Φυσικά λιβάδια, πουρνάρια, καρυδιές και αμπέλια.

Ιστορικές λεπτομέρειες

Το Ελληνικό (παλαιά ονομασία Λοζέτσι) ανήκει στην περιοχή των Κατσανοχωρίων, μαζί με τα χωριά Αετορράχη, Λάζαινα, Καλέντζι, Κορίτιανη, Πηγάδια, Πλαίσια Φορτόσι, Κωστήτσι, Νίστορα και Πάτερο. Το χωριό τοποθετείται σε μια γεωγραφική θέση που οριοθετείται από τον ποταμό Άραχθο στα Ανατολικά, την κορυφογραμμή της Αετοράχης (1137 μ.) στα δυτικά, και το Ξηροβούνι (1607 μ.) νότια. Οι παραγωγικές δραστηριότητες των κατοίκων υπήρξαν γεωργικοκτηνοτροφικές. Η πόλη των Ιωαννίνων προμηθευόταν ξύλα και ξυλοκάρβουνα από την περιοχή της μονής Τσούκας.

Για το χωριό, βλ. http://www.ntua.gr/MIRC/db/epirus_db/20_Iwannina/20_15_Katsanoxwriwn/20_15_2_DD_Ellhnikou/20_15_2_DD_Ellhnikou.htm, όπου και σχετικοί σύνδεσμοι.